Rezerwat „Torfowisko Karaska” został utworzony w 2001 roku celem zachowania fragmentu jednego z największych w Polsce torfowisk wysokich z typowo wykształconą szatą roślinną. Głównymi przedmiotami ochrony rezerwatu są cenne siedliska nieleśne, jednak z parasola ochrony rezerwatowej korzystają wszystkie bytujące tam gatunki zwierząt.

Obszar torfowiska jest cenną ostoją gatunków ptaków związanych z terenami otwartymi. Zainwentaryzowano tu ponad 100 gatunków ptaków znajdujących się na liście zwierząt prawnie chronionych. Bytuje tu m.in. błotniak łąkowy, gąsiorek, kulik wielki, rycyk, bekas, kszyk, derkacz, pustułka oraz cietrzew – gatunek zagrożony wyginięciem. Ocenia się, że populacja cietrzewia zachowana na terenie „Torfowiska Karska” jest ostatnią na Mazowszu.

Obserwacje przyrodnicze wskazują, że sezon godowy ptaków bytujących na terenie Torfowisko Karaska należy uznać za rozpoczęty.

Na tę okoliczność Nadleśnictwo Myszyniec wspólnie z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Warszawie co roku, w okresie zimowym, czyni przygotowania. Realizuje działania ochronne kształtujące odpowiednie warunki siedliskowe dla występujących tam roślin i zwierząt, szczególnie tych skrzydlatych.

W listopadzie 2021 roku z powierzchni ok. 30 ha usunięto młode brzozy zarastające torfowisko. Prace prowadzono w sposób zapewniający ochronę szaty roślinnej torfowiska. Zachowano również podrost sosnowy, będący pożądanym elementem sukcesji naturalnej torfowiska wysokiego, zmierzającej do jego przekształcenia w kierunku boru bagiennego. W wyniku realizowanych działań utrzymano otwarty charakter torfowiska.

W północnej części rezerwatu wykonano działania ukierunkowane na utrzymanie właściwego biotopu dla cietrzewia. Wspierając ten gatunek, na powierzchni ok. 10 ha prowadzono zabiegi kształtujące strefę przejściową pomiędzy terenami otwartymi a zwartym lasem brzozowym, poprzez stopniową redukcję jego zwarcia (intensywność cięć była największa na brzegu lasu). Tak przygotowana powierzchnia jest atrakcyjna dla cietrzewia, który większą część życia spędza na ziemi. Posłuży mu jako żerowisko, miejsce schronienia i odpoczynku.

Prowadzone jest również wykaszanie łąk przylegających do przygotowanej strefy przejściowej, będących główną areną tokową dla bytującego tam cietrzewia.

Gdyby nie podejmowane działania torfowisko uległo by zarośnięciu w kierunku drzewostanu brzozowego. Jego obecność doprowadziłaby do przesuszenie gleb torfowiska, wzrostu natlenienia i rozkładu torfu, a w konsekwencji do zaniku typowej struktury i funkcji torfowiska wysokiego. Skrzydlaci mieszkańcy Torfowiska Karaska, zmuszeni by byli do poszukiwań innego miejsca spełniającego ich preferencje siedliskowe.

Działania ochronne prowadzone były na mocy planu ochrony ustanowionego dla rezerwatu „Torfowisko Karaska” w 2018 roku. Zostały dofinansowane przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie.